Haftanın notları: Açık sözlülük bazen açık saldırganlıktır

Alman Korgeneral Andre Bodemann‘a kulak vermeli mi?

Şöyle demiş: “Savaşta olduğumuzu düşünmüyorum ama artık barış zamanında da yaşamıyoruz.”

***

Bir yıldır sizlere “Küçük İsrail’e bakıp fikir yürütmeyin, esas olay Büyük İsrail’de” deyip durdum. Bugüne kadar anlamadıysanız ne kastettiğimi, bu hafta anlamışsınızdır.

***

Trump’ı yorumlayan bazı televizyoncu arkadaşları da yeri gelmişken uyarayım: Açık sözlülük tek başına erdem olmaktan çıkalı çok oldu… Açıkça söylenenin ne olduğuna bakın! Bazen açık sözlülük, açık saldırganlıktır…

***

“Güç iradesi” üzerinden kasılarak konuşmaya açık sözlülük demek nereden çıktı?

Zorbalıktır, saldırganlıktır.

Trump da tam bu noktada işte!

***

Patavatsızca ortalığı kırıp dökecek laflar etmek ne zaman açık sözlülük olur? Hiçbir zaman…

***

Açık sözlülük yalancılığın karşıtı değildir, yanılıyorsunuz! Yalanlar da açık açık ve kasıla kasıla söylenebilir; çok kolayca “dürüstlük” maskesi takabilir…

İtiraf edin ki, günümüzde buna pek sık rastlıyoruz.

***

Sürekli karnından konuşanlardan sıkıldık elbette; zarif tavırların arkasına saklanan zalimliklerden…

Ama cıvık yıkıcılıklara ve dobra katillere karşı da uyanık olmalıyız.

***

Narsist güç gösterisi dürüstlük maskesi takınca, inanalım mı?

***

Bir de şu var: “Ben kendime bakarım” diyen, kendi başarısını her şeyin üstünde tutan biri gerçekten dürüst ve açık sözlü olabilir mi?

***

Yalın hazlar, alçakgönüllü ama hakiki tercihler, idealizm… Nereye gitti bütün bunlar?

Herkes “başarı hikâyesi” peşinde…

O halde nasıl dürüst olabilirsiniz?

Ancak dürüst görünmeye çalışabilirsiniz ki, bu bambaşka bir şey.

***

Dün Fatma Barbarosoğlu‘nun değerli yazısını okurken “doomspender” (kıyamet günü tüketicisi/harcaması) sözcüğünün Batı dünyasında gündelik hayata hızlı girişine kafam takıldı…

Çok yeni ve moda bir kelime…

Umudunu yitirmiş insanların ellerindeki parayı son kuruşuna kadar tüketime harcaması…

Özellikle Avrupa bir tür 1900-1939 ruhuna doğru hızla ilerliyor.