Haftanın notları: Yetişkin insanın masumiyeti

Ekonomi kanallarında, iş hayatının şık toplantılarında, hatta siyasette dillerden düşmeyen “sürdürülebilirlik” terimine ne oldu?

Pek kullanılmıyor artık…

Oysa dillerden düşmüyordu.

Modası mı geçti yoksa başka bir problem mi var?

Bu dünyanın böyle ittire kaktıra süremeyeceğini, hoş terimlerin gerçekliği tamir edemeyeceğini fark ettilerse, başlangıç için iyi bir adım…

***

İki, üç yıl önceydi, bir konferansta genç bir işadamını dinlemiştim…
O kadar çok “sürdürülebilirlik” demişti ki, neyi sürdüreceğini, işini açıklamaya bir türlü sıra gelmemişti.
Geçen gün sordum, nerede o kişi, diye.
Kimse bilmiyormuş…

***

Trump ile Netanyahu anlaşamıyorlarmış…
Bir miktar doğru…
Ama bu anlaşmazlıktan büyük bir çözüm beklemek akıl kârı değil…
Şunu bilelim…
Trump, Gazze’de çözüm istemiyor ki…
Trump, Gazze’yi kendine istiyor.
Çekişmenin nedeni bu…

***

Bir daire alacak…
Bu alanda organizasyon yapan firmalardan birine gitmiş…
Yardımcı olmuşlar…
Peşinat yok diye seviniyor.
Eh, haksız değil!
Bir yük kalkmış…
Ama şu anki kirasının epeyce üzerinde bir taksiti yıllar boyu ödeyecekmiş…
Yani konut alıyor, karşılığında bütün hayatını ve kişiliğini bin bir türlü kaygının bitmez tükenmez cenderesine veriyor.
Sade insan olmak zor…

***

Ankara‘da bir ilkokulda yedi yaşında bir kız öğrenciyi, beş erkek çocuk kollarından tutup makasla yaralamışlar…
Hemen “akran zorbalığı” üzerine fikirler sosyal medyaya dökülmeye başladı.
Ben yine sizlere yetişkinleri anlatayım…
Hem de bu olayda…
Kız çocuğu aslında uzun bir süredir eziyet görüyormuş ve öğretmene şikâyet etmiş fakat ilgi görmemiş…
Okul ne yapmış?
Saldırgan öğrencilerin değil, mağdur kız öğrencinin okuldan uzaklaştırılmasını istemiş…
Anlayacağınız, akran makran hikâye!
Yetişkinler çete, yetişkinler zalim, yetişkinler zorba…
Çocuklara da yansıyor elbet.

***

Masumiyet kaybedilen değil, (son zamanlarda pek sık tekrarlandığı gibi) kazanılan bir şeyse eğer, bu ancak mahcubiyetle mümkündür.
Yetişkin insanın masumiyeti mahcubiyetidir…

***

Gösterişli bir tavırla “Kendimi seviyorum” diyenlere bakıyorum da…
Ya bir de başkasını sevseler, ne fena olurdu!